Hoe bereik je de zoutreductiedoelstellingen?

Het verband tussen zoutconsumptie en hart- en vaatziekten is al vele jaren welbekend, wat leidt tot een reeks aan volksgezondheidsinitiatieven die speciaal zijn ontworpen om de inname van zout te beperken.

Het voelt voor voedselfabrikanten waarschijnlijk alsof ze voortdurend worden gevraagd om het zout (evenals de suiker, vet en calorieën) in hun producten te verminderen. Dit brengt de enorme uitdaging met zich mee om recepten voortdurend aan te passen om nieuwe doelen te bereiken, terwijl de smaak die consumenten verwachten ook behouden moet blijven én producten kosteneffectief blijven.

Nu er de afgelopen jaren een groot aantal nieuwe zoutreductiedoelstellingen zijn vastgesteld, kijken we wat deze eisen precies inhouden en of de industrie op schema ligt om deze te bereiken. We onderzoeken ook enkele van de strategieën die je kunt gebruiken om het zoutgehalte van je producten op de minst verstorende manier te verminderen.

Hoeveel moet het zoutgehalte in producten verminderd worden?

Volgens de CDC komt meer dan 70% van het zout dat door Amerikanen wordt geconsumeerd, van het eten van bereid voedsel thuis of in restaurants - met slechts een klein percentage dat wordt verantwoord door zout dat thuis in het kookproces wordt toegevoegd. In Europa is dit meer dan tweederde van het geconsumeerde zout. Daarom is de bereide voedingsindustrie altijd zo'n groot doelwit geweest voor wet- en regelgeving.

De FDA (US Food and Drug Administration) beveelt aan dat volwassenen hun zoutinname beperken tot ongeveer 6 gram per dag (ongeveer een theelepel). Echter, de gemiddelde zoutinname van een Nederlander is bijna 9 gram. In 2016 heeft de FDA hun laatste ronde van richtlijnen opgesteld over het verminderen van het zoutgehalte in bereide en verwerkte voedingsmiddelen. Deze aanbevelingen werden in zeer gedetailleerde details gepresenteerd, met doelstellingen voor de korte (2 jaar) en lange termijn (10 jaar). In de richtlijnen werden 16 overkoepelende voedselcategorieën en 150 subcategorieën aangewezen die allemaal hun eigen reductiedoelstellingen moesten krijgen.

In het Verenigd Koninkrijk werden ook nieuwe zoutdoelstellingen geïmplementeerd in 2020. De levensvatbaarheid van de aanbevelingen is echter aanzienlijk onder de loep genomen, waarbij voedingsmiddelenbedrijven zich afvragen of de doelstellingen realistisch zijn. Een dergelijke scepsis is niet verwonderlijk, aangezien het grootste deel van de industrie de laatste reeks doelen die de Britse regering in 2017 heeft vastgesteld, niet heeft gehaald.

Dus, nu de regels en doelstellingen alleen maar strenger worden, wat kan je in het voedselproductieproces doen om deze groeiende uitdaging aan te gaan?  

Wat is de beste aanpak voor zoutreductie?

Hoewel zoutreductiedoelstellingen voor de meeste bedrijven in de bereide voedingssector goed gedefinieerd zijn, is het bereiken ervan een andere zaak. Je bedrijf moet jongleren met een hele reeks overwegingen wanneer je zout uit je producten verwijdert, waaronder het behouden van bestaande smaakprofielen, het verfijnen van productieprocessen en het winstgevend houden van producten.

Je organisatie staat eigenlijk voor twee keuzes: het verwijderen van de vereiste hoeveelheid zout uit je producten of het vervangen van zout door equivalenten. Beide strategieën hebben echter hun problemen. Het zout volledig verwijderen is de favoriete optie van de meeste overheidsinstanties, omdat ze hopen dat het publiek langzaam zal wennen aan minder zout voedsel. Maar met reductiedoelstellingen tot 40 procent bestaat de vrees dat deze veranderingen niet geleidelijk genoeg verlopen. Het verwijderen van zout zonder vervangingen brengt daarnaast ook een aantal technische problemen met zich mee.

Natriumvervangers lijken een aantrekkelijker alternatief. De meest voorkomende hiervan zijn op kalium gebaseerd, zoals kaliumchloride. Naast het aanbieden van een vergelijkbare smaak als zout, wordt ook gedacht dat kalium de bloeddruk verlaagt - in wezen het uitvoeren van de exacte omgekeerde functie van zout, waarvan bekend is dat het de bloeddruk verhoogt. In grote hoeveelheden kan kaliumchloride echter metaalachtige en bittere smaken afgeven - waardoor bedrijven een nieuwe uitdaging hebben om ze te maskeren of te compenseren.

Naarmate de doelstellingen voor zoutreductie ambitieuzer worden, moeten bedrijven in de bereide voedingsmiddelenindustrie beslissen over de oplossingen die voor hen het beste werken. In veel gevallen vereist dit dat unieke benaderingen per product worden gevolgd als het gaat om het herformuleren van recepten. Dit soort vallen en opstaan kan een kostbare oefening zijn, kijkend naar tijd en geld. 

Met geïntegreerde softwareoplossingen zoals enterprise resource planning (ERP) bevind je je echter in een veel sterkere positie om de noodzakelijke reducties sneller en effectiever te maken. Onze oplossing - Aptean Food & Beverage ERP - wordt geleverd met functies om je te helpen recepten snel te vergelijken en de beste recepten te ontwikkelen die in overeenstemming zijn met de zoutreductiedoelstellingen.

Onze software maakt het ook veel gemakkelijker om nieuwe producten te lanceren - vooral handig als je bedrijf zoutarme versies van favoriete producten wil uitproberen, evenals voor het introduceren van producten die voldoen aan andere dieetvereisten zoals glutenvrij en vegetarisch. 

En nu de regelgeving van de overheid en de dieetwensen van consumenten snel blijven verschuiven, is het belangrijk dat je het juiste ERP-systeem kiest om je bedrijf responsief te houden in het licht van deze veranderende trends.

Neem gerust contact op met ons team voor meer informatie over hoe Aptean Food & Beverage ERP je voedingsbedrijf kan helpen.